Numero at Titik.

Mahirap alamin ang ibig-sabihin ng isang grado o marka sa klase. Minsan kasi, hindi talaga nagiging pantay ang sukat ng hirap ng gawa ng isang estudyante at ang mga nakukuhang niyang puntos sa isang proyekto o pagsusulit. At sa totoo lang, hindi rin ito isang sukat ng talino ng isang tao. Pero kung iisiipin ko ang aking grado sa Fil 12 sa pagitan ng isang balanse bilang sa aking binigay na pagsisikap at sa aking mga nakuhang marka sa iba't ibang gawain, iniisip ko na tama lang na makuha ko ang isang B o B+.

Katulad ng sinabi ko at kinuwento ko sa aking pagmumuni-muni, kahit dati pa ay nahirapan na akong mag-tagalog. Pero dahil dito, sumisikap ako sa pagsulat para mas lumalalim ang mga sinasabi ko sa mga sanaysay, blog-post, at kahit kapag nakikilahok ako sa klase. Ang wika ay isang gamit o isang kasangkapan para mahiwatig ang mga iniisip at pananaw ko bilang indibidwal na tao. At sa klaseng ito, napalalim ang aking pagpapahalaga sa wikang Tagalog.

Nagsikap ako sa aming Pakitang Gilas, sa aking mga blog-post, at gumagawa ako ng oras para sa lahat ng klase ng Filipino kahit minsan umaabot ang mga ito sa gabi. Naka-perfect attendance ako noong sem na ito dahil alam ko kailangan ko ang paghabol ng one letter grade up, kasi isa itong oportunidad na kailangan ko.

Alam kong hindi ko nagawa ang lahat ng mga bonus na blog entry, kaya hindi ko masasabing talagang naghabol ako para sa isang A. Para sa akin, ang isang A ay grado na reserbado para sa mga estudyanteng naghirap at nilampasan ang mga kakayahan nila. Kaya lang, mataas rin ang tingin ko sa isang B+ at B dahil isa itong marka ng isang estudyanteng ginawa ang kaya niya para umabot ng kailangan sa klase.

Nagkamali ako ng dalawang beses para sa mga pagsusulit sa klase; ang isang sanaysay, nabasa ko dalawang linggo bago sa pagsusulit kaya hindi ko na ito naalala. Ang isa naman, mali ang nabasa ko. Inaamin ko na mahirap kong intindihin ang mga babasahin at hindi ko palaging naalala ang mga detalye pero sinusubukan ko paring tapusin ang mga ito at magmarka ng mga detalye na baka lumabas. Tinignan ko rin kung paano ko ito maiuugnay sa aking buhay.

At dito ang paniniwala ko na karapat-dapat parin akong makakuha ng isang B o B+ kahit sa minsan na pagkakamali ko sa mga pagsusulit o kahit katawa-tawa ang aking gramatika sa Filipino - dahil tinignan ko sa lahat ng mga bagay, gawain, at aralin kung paano ko ito magagamit sa aking buhay o kung paano makakabuti sa akin bilang isang tao. Dahil kahit ano mang mangyari sa aking mga karanasan sa kolehiyo, importante ang mga natutunan ko na maalala ko kahit pagkatapos ng aking pag-aral sa isang eskuwelahan.

Lampas pa sa mga numero at titik, nakuha ko ang isang pagpapahalaga ng isang wika na kahit nahihirapan ako at hindi ko palaging maintindihan, alam ko pa rin na mahalaga ito sa aking buhay. At ito naman para sa aking ang layunin ng isang klase sa Filipino. Para bigyan ang isang estudyante ang isip ng kahalagahan ng pagpapahayag ng mga malikhain at kakaibang ideya sa kanilang sariling wika.